Św. Wincencja Gerosa (1784 – 1847), dziewica III Zakonu, założycielka Sióstr Maryi Dziewicy.
Przyszła na świat 29 października 1784 r. w Lovere na Jeziorem Iseo, w pobliżu Breseii we Włoszech. Na chrzci św. otrzymała imiona Maria Katarzyna. Już jako dziecko odznaczała się dobrocią i serdecznym współczuciem dla ludzkiej nędzy. W wieku 30 lat związała się z Bartłomieją Capitanio i w krótkim czasie została porwana jej entuzjazmem. Wraz z Bartłomieją założyła zgromadzenie zakonne Sióstr Maryi Dziewicy zwane także Córkami Miłości, którego celem było posługiwanie najbardziej potrzebującym, a szczególnie chorym. Wcześniej jednak wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka, od którego zaczerpnęła ducha głęboko ewangelicznego.
W 1833 r. zmarła Bartłomieja. Po jej śmierci Maria Katarzyna kontynuuje rozpoczęte dzieło. Musiała przezwyciężyć wiele piętrzących się trudności, a mimo tego zgromadzenie wzrastało i rozszerzało swą działalność. Ciągle powtarzała: “Kto nie zna krzyża, nie zna niczego. Kto zna krzyż, zna wszystko”. Podczas zarazy cholery w 1836 r. jej współsiostry okazały się prawdziwymi aniołami miłości. W 1841 r. siostry składają śluby. Maria Katarzyna przyjmuje imię Wincencja.
Będąc przełożoną zgromadzenia kieruje nim jako “siostra starsza” mądrze, cierpliwie, ufnie i z miłością. Umiłowała Ukrzyżowanego. Poznała tajemnicę cierpienia, cierpliwości, pogody ducha i miłosierdzia.
Zmarła 20 czerwca 1847 r. mając 63 lata. W roku śmierci Wincencji zgromadzenie miało 24 domy nie tylko we Włoszech ale także w Palestynie i w Ameryce.
Papież Pius XII kanonizował ją 18 maja 1950 r.
Boże, Ty w miłości do Siebie i do braci zawarłeś swoje przykazania i wzbudziłeś w Twoim Kościele św. Wincencję Gerosa, dziewicę, aby słowem i czynem wskazywała Twoim wiernym drogę zbawienia, spraw, abyśmy idąc za Chrystusem, Nauczycielem i Panem, poświęcili nasze życie w służbie bliźniemu i razem z naszymi braćmi doszli do chwały Twojego Królestwa. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.