Św. Teodoryk Endem (1499 – 1572), kapłan i męczennik I Zakonu.
Przyszedł na świat w 1499 r. w Amersfoort w Holandii. Rodzice naprawdę szczerze go kochali, bo był cichy i pogodny, a ponadto dobrze się uczył i był pełen dobroci i miłosierdzia. Pokładali w nim wielkie nadzieje na przyszłość. Pewnego dnia wyznał: “Wybrałem moją drogę: będę franciszkaninem i kapłanem!” Rodzice starali się go odwieźć od tego, ale on odpowiedział: “Kiedy Pan woła człowiek nie może powiedzieć Mu nie. Ja muszę odpowiedzieć na Jego wezwanie; On jest naszym Ojcem i Bogiem”. Z bólem serca rodzice wyrazili zgodę, ale radzili mu zakon benedyktynów, ale Teodoryk nie dał się przekonać. Postanowił pójść za Chrystusem Ukrzyżowanym w ubóstwie, modlitwie i pokucie.
Wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Po odbyciu nowicjatu, studiów humanistycznych, filozoficzno-teologicznych, został wyświęcony na kapłana. Długie lata przeżył w ciszy klasztoru i na wiernym zachowaniu reguły św. Franciszka. Wierni i współbracia wskazywali O. Teodoryka wzorem świętości i nauki. Wiele lat przeżył w Gorkum, gdzie wiele długich godzin spędził w konfesjonale. Nadto był spowiednikiem i ojcem duchownym sióstr franciszkanek.
W 1572 r. kalwiniści zajęli miasto Gorkum i uwięzili franciszkanów i innych kapłanów. Przywiedziono ich do Brielle, gdzie torturowano ich na różne sposoby, aby wyrzekli się wiary katolickiej. Mocno trwali w świętej wierze.
9 lipca 1572 r. o. Teodoryk został powieszony.
Pius IX 29 czerwca 1867 r. zaliczył go w poczet Świętych.
Boże, Ty udzieliłeś św. Teodorykowi, kapłanowi i męczennikowi, łaski utwierdzania wiernych w wierze przez wylanie krwi i uczyniłeś niezwyciężonym obrońcą prawd wiary, spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem odnawiali się w wierze i w miłości i szukali tego, co prowadzi do jedności i zgody. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.