Bł. Emmanuel Ruiz (1804 – 1860), kapłan i męczennik I Zakonu.
Przyszedł na świat w San Martino de Las Ollas w Hiszpanii 5 maja 1804 r. Jego pobożni i cisi rodzice to Emmanuel Ruiz i Augustyna Lopez. Już jako chłopiec okazywał wielkie miłosierdzie względem biednych oraz ducha modlitwy i skupienia. Wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, w którym przyjął święcenia kapłańskie. W 1831 r. udał się jako misjonarz do Ziemi Świętej. Wnet nauczył się języka arabskiego i oddał się przepowiadaniu Ewangelii, nauczaniu dzieci i młodzieży, których szczególne umiłował. Pracował w Ramlah, Hajfie i w Damaszku.
Jedna cnota szczególnie go wyróżniała: cierpliwość. Powszechnie nazywano go “Ojciec cierpliwości”. W latach 1831 – 1860 dwukrotnie powrócił do Hiszpanii z powodów zdrowotnych. Świecił przykładem życia chrześcijańskiego, franciszkańskiego i kapłańskiego. Był człowiekiem cichym, pokornym, pogodnym i radosnym.
Po 29 latach pracy misyjnej został zamordowany przez muzułmanów w kościele w Damaszku. Przed śmiercią powiedział: “jestem chrześcijaninem, franciszkaninem i kapłanem Chrystusa. Pragnę umrzeć jak chrześcijanin, franciszkanin i kapłan Chrystusa!” Wcześniej spożywszy Najświętsze Postacie położył głowę na mensie ołtarzowej i powiedział: “Róbcie już, jestem gotowy oddać moje życie za Chrystusa”. Po kilku uderzeniach mieczem jego głowa potoczyła się po stopniach ołtarza. Jego krew jako prawdziwego męczennika Chrystusa i Eucharystii zbroczyła ołtarz Chrystusa i św. Ewangelię w j. arabskim, która znajdowała się na ołtarzu. Stało się to 10 lipca 1860 r. w Damaszku.
Pius XI beatyfikował go 10 lipca 1926 r.
Panie, niech się wstawia za nami bł. Emmanuel, kapłan i męczennik, abyśmy dumnie strzegli i odważnie wyznawali wiarę, którą on nam przekazał słowem i świadectwem krwi. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.