Św. Roch z Montpellier (ok. 1295 – 1327), pielgrzym III Zakonu.
Urodził się około 1295 r. w Montpellier (Francja). Rodzice długo nie mieli dzieci, a gdy Roch się urodził to wnet umarli. Wówczas Roch sprzedał ich majątek, rozdał ubogim i jako pielgrzym udał się do Rzymu. Tu wstąpił w szeregi członków III Zakonu i przez całe życie był pielgrzymem. W Rzymie usługiwał w szpitalu ludziom dotkniętym zarazą i często cudownie uzdrawiał ich. W Cesena miał uzdrowić kardynała, który potem doprowadził br. Rocha do papieża. Po 3 latach do Novara i Piacenza, gdzie sam się zaraził. Przyjął go do siebie pewien patrycjusz Gottard Pallastrelli, którego Roch nawrócił przykładem życia.
Opuściwszy Piacenza udał się na północ, ale koło Lago Maggiore został uwięziony przez żołnierzy, którzy uznali go za szpiega. Uwolniony pieszo przechodził z miasta do miasta, od sanktuarium do sanktuarium. W tamtych okolicach grasowała zaraza, która niszczyła Włochy i Europę. Wówczas br. Roch poświęcił się posługiwaniu zarażonym. W końcu sam się zaraził, a skaleczona noga nie mogła się zagoić. Powrócił do Montpellier i tu uznano go za szpiega i wtrącono do więzienia, w którym przebywał 5 lat aż do śmierci, która nastąpiła 15 sierpnia 1327 r.
Jego kult jako Świętego potwierdził Urban VIII 4 lipca 1629 r.
Boże, Ojcze wszystkich ludzi, przez wstawiennictwo św. Rocha, pielgrzyma, spojrzyj łaskawie na tułaczy, wypędzonych, ofiary segregacji, na dzieci opuszczone i bezbronne, aby wszyscy mieli ciepłe mieszkanie i ojczyznę, a nasze serca niech staną się hojne i wrażliwe na ich potrzeby. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.