Bł. Paula Montaldi (1443 – 1514), dziewica II Zakonu.
Urodziła się w 1443 r. w Volta Mantovana (Włochy). W 1458 r. wstąpiła do klasztoru św. Łucji SS. Klarysek w Mantui, gdzie przez wiele lat była przeoryszą. Męka Jezusa była przedmiotem jej szczególnego nabożeństwa przez modlitwę, rozmyślanie i kontemplację. Pałała również wielką miłością do Chrystusa – Eucharystii. Wiodła życie umartwione. Nosiła włosienicę, pościła, biczowała się. Wobec współsióstr była wyrozumiała, życzliwa, pełna miłości i dobroci oraz roztropna.
Często powtarzała ten akt: “Boże mój, kocham Cię całym sercem i miłością bezmierną i przez całe me życie nie przestanę śpiewać Twoją chwałę”. W ogrodzie klasztornym poleciła wykopać studnię, która została nazwana “studnią bł. Pauli”.
Jej zawierzenie i zaufanie Bogu były ogromne. Często powtarzała słowa św. Pawła: “Wiem komu zawierzyłam”. Napisała kilka pism i dzieł z zakresu teologii życia wewnętrznego i nabożeństwa do Jezusa Chrystusa. Niestety zaginęły!
Pewnego dnia modląc się na stopniach przed Ukrzyżowanym upadła i mocno potłukła się. Były to ostatnie dni jej ziemskiego życia. Umierała w otoczeniu spowiednika i współsióstr ściskając w dłoniach krzyż Chrystusa i powtarzając: “Męko Chrystusowa, Krwi Chrystusowa miej miłosierdzie dla mnie”.
Zmarła 18 sierpnia 1514 r. mając 71 lat, z czego 56 przeżyła w Zakonie Klarysek.
Pius IX 6 września 1876 r. potwierdził jej kult jako Błogosławionej.
Boże, Ty prowadzisz i zachowujesz swój Kościół, wysłuchaj łaskawie nasze pokorne prośby i za wstawiennictwem bł. Pauli, dziewicy, spraw, aby wiara wspólnoty chrześcijańskiej była zawsze wspierana Twoją miłością. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.