Bł. Jan Jakub Fernandez (1808 – 1860), męczennik I Zakonu.
Urodził się 25 lipca 1808 r. w Galicji (Hiszpania) z rodziców Benito i Maria Fernandez. Dzieciństwo i młodość przeżył w bojaźni Bożej oddając się nauce i pracy ręcznej. Mając 22 lata wstąpił do Braci Mniejszych. Były to trudne czasy dla zakonów z powodu gnębienia i znoszenia ich oraz zamykania klasztorów.
W 1859 r. otrzymał pozwolenie na wyjazd na misje do Ziemi Świętej. Po 16 miesiącach pobytu jako misjonarz w Palestynie oddał swe życie za Chrystusa w Damaszku. W 1860 r. miała miejsce okrutna rzeź za sprawą druzów, którzy mieszkali w Libanie. Ogniem i mieczem zniszczyli oni całe miejscowości, pola, winnice i wymordowali tam wszystkich chrześcijan (ok. 6 tysięcy) nie oszczędzając nawet małych dzieci. W Damaszku mahometanie i druzowie zniszczyli kościoły i domy katolickie. Wśród wielu męczenników było 7 franciszkanów, którzy bohatersko zginęli w Damaszku razem z gwardianem bł. o. Emmanuelem Ruiz, który przed śmiercią wszystkim udzielił Komunii św. i powierzył ich Matce Bożej.
Dnia 10 lipca 1860 r. przed śmiercią br. Jan Jakub wraz z br. Franciszkiem Pinazzo wyznali: “mamy tylko jedną duszę i nie chcemy jej zatracić przez zaparcie się winy. Jesteśmy chrześcijanami i franciszkanami i jako tacy chcemy żyć i umierać”.
10 października 1926 r. Pius XI beatyfikował go.
Boże, źródło wszelkiego dobra, wlej w nas moc Twojego Ducha, który ożywiał bł. Jana Jakuba, zakonnika i męczennika, i uczynił go niezwyciężonym pośród kaźni, aby także nasza ludzka rodzina podtrzymywana była mocą Twojej miłości. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.