Bł. Fryderyk Janssoone (1838 – 1916), kapłan I Zakonu Braci Mniejszych.
Urodził się 19 listopada 1838 r. w Ghyvelde, w północnej Francji jako trzynaste dziecko bardzo religijnych rodziców Piotra i Marii Izabelli z d. Bollengier. Rodzice wdrażali swoje dzieci do umiłowania modlitwy i pracy. W szkole podstawowej i średniej należał do wyróżniających się uczniów. Po śmierci ojca (1856 r.) przerwał naukę i pracował zawodowo, by w ten sposób pomóc chorej matce. Przez 6 lat pracował jako “goniec od reklamy” w firmie tekstylnej.
W 1861 r. zmarła mu matka. Po ukończeniu nauki w zakresie szkoły średniej wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych w Amiens. 16 czerwca 1864 r. przywdział habit franciszkański i rozpoczął nowicjat. Pierwszą profesję złożył 18 lipca 1665 r. Święcenia kapłańskie przyjął 17 sierpnia 1870 r. W czasie wojny francusko-pruskiej przez 6 miesięcy był kapelanem wojskowym. Następnie pełnił posługę wicemagistra nowicjatu, wspomagał zakładanie klasztoru w Bordeaux, którego też był gwardianem. Przeniesiony do Paryża był bibliotekarzem i mianowany wicekomisarzem Ziemi Świętej.
W maju 1876 r. wysłano go do Ziemi Świętej, gdzie przez 10 lat był wikariuszem Kustodii Ziemi Świętej. Poświęcił się pracy apostolskiej wśród braci i sióstr zakonnych głosząc konferencje i sprawując sakramenty św. Gdy władze tureckie udzieliły pozwolenia na wybudowanie kościoła w Betlejem całym sercem oddał się temu dziełu, a kiedy zabrakło pieniędzy dla kontynuowania budowy udał się na kwestę do Francji i Kanady. O. Fryderyk opracował obowiązujące do dziś regulaminy dla sanktuarium Grobu Świętego i sanktuarium Narodzenia Pańskiego.
Był człowiekiem wzorowego życia zakonnego i kapłańskiego oraz franciszkańskiej prostoty. Odznaczał się szczerą i głęboką pobożnością, wielką pokorą, niewzruszonym zawierzeniem Bogu wśród trudności i niepowodzeń. Mówiono o nim, że miał serce rozmiłowane w Jezusie Chrystusie, w Ewangelii, w Matce Bożej i w Ziemi Świętej.
W 1888 r. udał się do Kanady jako komisarz Ziemi Świętej i pracował tam 28 lat aż do śmierci. Pragnąc uwrażliwić Kanadyjczyków na znaczenie kraju Pana Jezusa, napisał “Życie Pana naszego Jezusa Chrystusa” w oparciu o osobiste wspomnienia Miejsc Świętych i o księgę Ewangelii. Jako dawny “goniec od reklam” o. Fryderyk przemierzał diecezje, parafie i domy opowiadając o Ziemi Świętej i sprzedając swoje książki celem wspierania dzieł Kustodii Ziemi Świętej.
W Kanadzie stał się sławym kaznodzieją. Pisał liczne i różne artykuły do czasopism. Rozwijał Franciszkański Zakon Świeckich. Założył maryjne sanktuarium Notre Dame du Cap de la Madeleine, które w 1909 r. uznano za sanktuarium narodowe.
Kultywował wielkie nabożeństwo do Chrystusa Cierpiącego i Eucharystii. Z dziecięcą prostotą miłował Matkę Bożą. Wiernie i z zapałem naśladował św. Franciszka z Asyżu. Zasłużył sobie na wymowny zwrot “dobry o. Fryderyk”. Zmarł 4 sierpnia 1916 r. w Montrealu. Pogrzebano go w Trois – Rivieres.
25 września 1988 r. Ojciec Święty Jan Paweł na Placu św. Piotra w Rzymie beatyfikował go.
Panie, nasz Boże, Ty sprawiłeś, że bł. Fryderyk Janssoone, kapłan, kroczył w Ziemi Świętej śladami Twojego Syna Jezusa Chrystusa i szerzył wśród wiernych tajemnice Jego życia; użycz nam za jego wstawiennictwem, abyśmy te tajemnice czcili z pobożnym uczuciem i zasłużyli na obfite owoce Odkupienia. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.