Obraz autorstwa jcomp na Freepik
Pierwszymi świadkami Chrystusa byli apostołowie, Jego uczniowie, męczennicy, a potem całe rzesze Jego wyznawców.
„Z powodu wiary męczennicy oddali swe życie, by zaświadczyć o prawdzie Ewangelii, która ich przekształciła i uzdolniła do osiągnięcia największego daru miłości, przebaczając swoim prześladowcom.
Ze względu na wiarę kobiety i mężczyźni poświęcili swoje życie Chrystusowi, pozostawiając wszystko, aby żyć w prostocie ewangelicznego posłuszeństwa, ubóstwa i czystości – konkretnych znakach oczekiwania na Pana, który się nie spóźnia. Z powodu wiary tak wielu chrześcijan podjęło działania na rzecz sprawiedliwości, aby uczynić konkretnym słowo Pana, który przybył, aby głosić wyzwolenie z ucisku i rok łaski dla wszystkich (por. Łk 4,18-19).
Ze względu na wiarę na przestrzeni wieków mężczyźni i kobiety każdego wieku – których imię jest zapisane w Księdze Życia (por. Ap 7,9,13,8) – wyznali piękno pójścia za Panem Jezusem, tam gdzie byli wzywani, żeby dać świadectwo swojego bycia chrześcijanami: w rodzinie, w życiu zawodowym, publicznym, w wypełnianiu charyzmatów i posług, do których byli powoływani” (Benedykt XVI, Porta fidei 13).
W Ziemi Świętej jest niezliczona liczba śladów tych, którzy poszli za Chrystusem. Są to całkiem konkretne, archeologiczne, naukowe pozostałości, świadczące o tych, którzy uwierzyli, opuścili wszystko, „aby żyć w prostocie ewangelicznego posłuszeństwa, ubóstwa i czystości”. Niezliczone pozostałości kościołów i klasztorów, które świadczą o tym, że ziarno Ewangelii padało tu na podatny grunt i wydawało owoce wiary.
Zamiast zdjęcia ruin monastyrów lub kościołów świadczących o historii w tym numerze umieszczono fotografię kościoła klasztornego, aktualnie tętniącego życiem świadków Chrystusowych. Jest to wnętrze kościoła klasztornego Karmelitanek Bosych w Betlejem.
Historia tego Karmelu rozpoczyna się w 1875 r. i jest nieodłącznie związana z osobą błogosławionej Mariam od Jezusa Ukrzyżowanego – „Małej Arabki”, którą w 1983 r. beatyfikował papież Jan Paweł II.
Karmel w Betlejem został zbudowany na miejscu, które bł. Mariam karmelitanka bosa, widziała w jednej z wizji jako to, które pamięta namaszczenie Dawida na króla. Zresztą najstarsza tradycja Betlejem nazywa wzgórze, na którym wznosi się obecny klasztor, wzgórzem Dawida. To tutaj zachowała się grota, zwana grotą namaszczenia Dawida na króla. Obecnie – dokładnie ponad nią – znajduje się ołtarz kościoła.