Św. Franciszek z Camporosso (1804 – 1866), brat I Zakonu, kapucyn.
Jan Ewangelista Croese urodził się jako trzecie dziecko Anzelma Croese i Marii Antonii Gazzo, 27 grudnia 1804 r. w Camporosso w Ligunii (Włochy). Ojciec jego był rolnikiem. Wychowany pobożnie przez rodziców, zwłaszcza matkę, pomagał im w polu, a także jako pastuszek trzody. Uzdrowiony z ciężkiej choroby przez Matkę Bożą w sanktuarium w Laghetto ślubował poświęcić się Jej służbie. W wieku 17 lat wstąpił do franciszkanów konwentualnych w Sestri Ponente przybierając imię Antoniego. Pewnej nocy uciekł z klasztoru i udał się do kapucynów. 14 grudnia 1825 r. rozpoczął nowicjat w Genui jako br. Franciszek Maria w klasztorze św. Barnaby. Po złożeniu profesji uroczystej w 1826 r. przeznaczony został do klasztoru Najśw. Poczęcia, w którym spędził całe życie zakonne jako kucharz, opiekun ubogich, infirmeriarz i kwestarz na utrzymanie braci zakonnych i ubogich.
Apostołował przez codzienne kontakty z ludźmi, przykład życia pokutnego i modlitwę. Ludzkie potrzeby, troski, kłopoty i zmartwienia polecał w modlitwie Bogu, wypraszając łaski dla potrzebujących. Ludzie poczęli nazywać go “świętym ojcem”. W 1866 r. w Genui wybuchła cholera. Wówczas br. Franciszek Maria postanowił ofiarować swe życie za umiłowane miasto.
Bóg przyjął jego ofiarę. Dotknięty zarazą zmarł 17 września 1866 r. Po jego śmierci epidemia ustała.
Jan XXIII kanonizował go 9 grudnia 1962 r.
Boże, Ty wsławiłeś Twego pokornego sługę św. Franciszka Marię wszelakimi dziełami miłości, spraw za jego wstawiennictwem i przykładem, abyśmy nieustannie trwali w szczerej i pobożnej służbie względem naszych bliźnich. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.