Bł. Apolinary Morel de Posat (1739 – 1792), kapłan i męczennik I Zakonu, kapucyn.
Urodził się 12 czerwca 1739 r. w Prez-vers-Noréaz w pobliżu Fryburga w Szwajcarii. Na chrzcie św. otrzymał imiona: Jan Jakub. Pierwszą młodość spędził w kolegium jezuickim, założonym przez św. Piotra Kanizego, w Fryburgu. Mając 23 lata wstąpił do nowicjatu kapucynów w Zug, a w 1764 został wyświęcony na kapłana.
Był dobrym misjonarzem ludowym, katechetą i spowiednikiem. Wykładał filozofię i teologię; był gwardianem w kilku klasztorach oraz prefektem w gimnazjum w Stans. Gdy tylko nadarzyła się okazja o. Apolinary poprosił o wyjazd na misję na Wschód. Przedtem jednak wyjechał do Paryża na naukę języków orientalnych. Tam spieszył z pomocą duchową dla Niemców i za to został oskarżony przed przełożonymi i Szwajcarami, że podpisał tzw. przysięgę obywatelską wierności i lojalności wobec władz rewolucyjnych, uznawaną przez władze kościelne za schizmatyczną i naruszającą prawa Kościoła. O. Apolinary bronił się piórem na łamach gazet w 1791 r. Niezadowolony z tego udał się do komisariatu rewolucyjnego i oświadczył, że nie podpisał przysięgi, i że pozostaje wierny Kościołowi Katolickiemu i Stolicy Apostolskiej.
Został aresztowany i uwięziony w klasztorze karmelitańskim, który został zamieniony na więzienie. Z więzienia napisał do o. gwardiana: “Jako człowiek drżę, jako zakonnik raduję się, jako pasterz weselę się! Obejmuję wszystkich moich nieprzyjaciół, wybaczam im i kocham ich jako moich dobrodziejów. Wnet Francja zroszona krwią tylu męczenników, ponownie ujrzy religię na swojej ziemi”.
Został stracony z rozkazu Dantona, Roberspierra i Marata 2 września 1792 r.
Pius XI beatyfikował go 27 października 1926 r.
Panie, nasz Boże, bł. Apolinary Morel, kapłan i męczennik, osiągnął chwałę męczeństwa służąc wiernie Twemu Kościołowi aż do śmierci, spraw, abyśmy z gorliwością naśladowali jego wiarę. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.