Bł. Feliksa Meda, dziewica II Zakonu (1378 – 1444).
Feliksa urodziła się w 1378 r. w Mediolanie z rodziców szlachetnych i pobożnych, od których otrzymała staranne wychowanie. Miała jeszcze brata i siostrę, których bardzo miłowała. Rodzice wnet umarli, a Feliksa za zgodą rodzeństwa część majątku rozdzieliła wśród ubogich. Kiedy poczuła powołanie do życia zakonnego poradziła bratu i siostrze, by i oni obrali życie zakonne. Brat wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, natomiast Feliksa i jej siostra wstąpiły do Klarysek w klasztorze św. Urszuli w Mediolanie w 1400 r.
Najlepsze świadectwo świętego życia bł. Feliksy pozostawił minister generalny Braci Mniejszych o. Wilhelm z Casale, który w 1439 r. wyznaczył ją za radą św. Bernardyna ze Sieny jako ksienię w Pesaro. Tak pisze o. Wilhelm: “Jestem w pełni poinformowany, ze strony świadków godnych zaufania, o twoim chwalebnym życiu, o twojej uczciwości, gorliwości, roztropności, przykładności; w ćwiczeniach zakonnych jesteś niestrudzona, w sprawach duchowych niezmordowana, w modlitwach skuteczna, w zapobiegliwości pilna, umiarkowana w upominaniu, zrównoważona w poleceniach, wspaniała w zrozumieniu, rygorystyczna w zachowaniu ciszy, roztropna w mówieniu, przezorna w radzeniu, obdarzona przez Boga licznymi zaletami i szczególnymi charyzmatami we wszystkich sprawach dotyczących dobrego zarządzania. Nie tylko autorytetem mego urzędu, lecz także Stolicy Apostolskiej, za radą i zgodą wielu ojców, ministrów i przełożonych Zakonu, ustanawiam cię ksienią i matką klasztoru w Pesaro”.
Życie klauzurowe S. Feliksy było bardziej anielskie niż ziemskie: jej czystość zakwitła jak lilia, jej surowe pokuty i post objawiły się w tym, że nosiła włosienicę, często się biczowała na pamiątkę męki Chrystusa, chodziła boso.
S. Feliksa tylko 4 lata przeżyła w Pesaro. Swoim współsiostrom potrafiła wpoić ducha serafickiego. Dotknięta poważną chorobą, z gorącą wiarą przyjęła sakramenty św., przemówiła do swoich sióstr i błogosławiąc je klęczące obok jej łoża, wyzionęła ducha. Było to 30 września 1444 r.
Papież Pius VII potwierdził jej kult dnia 2 maja 1867 r.
Zlej na nas, Panie, ducha świętości, którego udzieliłeś bł. dziewicy Feliksie, abyśmy mogli poznać miłość Chrystusa, która przewyższa wszelkie poznanie i cieszyć się pełnią Twojego życia boskiego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.