Św. Franciszek Antoni Fasani (1681 – 1742), kapłan I Zakonu.
Urodził się 6 sierpnia 1681 r. w Lucera (Apulia – Włochy) jako syn Józefa Fasani i Izabeli della Monaca. Na chrzcie św. otrzymał imiona Donat Antoni Jan Mikołaj. Od wczesnego dzieciństwa biedni, ale bardzo pobożni rodzice prowadzili go do kościoła franciszkanów konwentualnych. Pociągnięty przykładem życia franciszkanów konwentualnych w 1695 r. przyjął szary habit franciszkański w klasztorze w Monte Sant´ Angelo i podwójne imię Franciszek Antoni.
W 1703 r. przybył do sacro convento w Asyżu. Po odbyciu studiów przyjął święcenia kapłańskie 11 września 1705 r. Następnie studiował w kolegium św. Bonawentury w Rzymie, w Aversa i w Agnone. Doktorat z teologii uzyskał w Asyżu. Potem wrócił do Lucera gdzie wykładał filozofię i teologię. Kolejno pełnił obowiązki lektora kolegium, gwardiana, prowincjała, mistrza nowicjatu. Przez blisko 40 lat pełnił urząd kaznodziei. Szkoła, ambona i konfesjonał to miejsca, gdzie zasłynął pobożnością, wiedzą i mądrością. Odznaczał się wielką łagodnością i dobrocią. Zyskał sobie przydomek “perła kapłanów” i “wzór dobroci”.
Miłością darzył ubogich, sieroty, chorych a zwłaszcza więźniów skazanych na śmierć. W Lucera odrestaurował kościół św. Franciszka. Obdarzony został wieloma niezwykłymi darami. Pałał serdeczną i synowską miłością do Niepokalanej, której był wielkim czcicielem.
O. Franciszek Fasani to wzór doskonałego kapłana i duszpasterza. Prawdziwy przyjaciel swego ludu, dla wszystkich był bratem i ojcem, wybitnym mistrzem życia, poszukiwanym doradcą, światłym i rozważnym, niezawodnym przewodnikiem, obrońcą i rzecznikiem pokornych i biednych. Nazywano go ojcem i nauczycielem. Był kaznodzieją nieustraszonym i niezmordowanym. Głosząc Słowo Boże nie łagodził wymagań Ewangelii, by przypodobać się ludziom. Był prawdziwym szafarzem Sakramentu Pojednania, niezmordowanym apostołem konfesjonału, w którym codziennie spędzał wiele godzin, z niewyczerpaną cierpliwością i wielką życzliwością przygarniał wszystkich, którzy szczerym sercem szukali Bożego przebaczenia.
Zmarł w święto wszystkich świętych zakonu serafickiego 29 listopada 1742 r.
Papież Pius XII beatyfikował go 15 kwietnia 1951 r., a Jan Paweł II kanonizował 13 kwietnia 1986 r.
Boże, Ty sprawiłeś, że św. Franciszek Antoni stał się znakomitym wzorem serafickiej doskonałości i gorliwym apostołem w głoszeniu Ewangelii, spraw przez jego zasługi i wstawiennictwo, abyśmy nieustannie płonąc ku Tobie miłością i owocnie działając osiągnęli wieczną nagrodę. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.