Bł. Bernardyn z Fossa (1420 – 1503), kapłan I Zakonu.
Bernardyn Amici, kaznodzieja i pisarz franciszkański, urodził się w 1420 r. w Fossa k/L´Aquila (Włochy). Doktoryzował się w Perugii. W 1445 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Apostołował przy klasztorach w Gubbio i Stroncone oraz w innych klasztorach Umbrii. Kilka razy był wybierany na ministra prowincjalnego. Pracował w Czechach i w Dalmacji; potem był prokuratorem generalnym Zakonu w kurii rzymskiej. Kilkakrotnie uczestniczył w kapitułach generalnych Zakonu. Dwukrotnie odmówił przyjęcia godności biskupiej.
Był dobrym kaznodzieją. Napisał kilka pozycji z dziedziny teologii i historii. Jako wierny syn św. Franciszka i naśladowca Jezusa współpracował ze św. Bernardynem ze Sieny i św. Janem Kapistranem. Skopiował w swoim życiu z życia św. Bernardyna ze Sieny ducha wiary i skupienia, roztropność, pokorę, umiarkowanie i zapał o chwałę Bożą. Przemierzał miasta i wioski głosząc kazania i nawracając grzeszników i oziębłych.
Przez 8 miesięcy choroba przykuwała go do łoża, którą przyjął godnie i z poddaniem się woli Bożej. Pewnego dnia ukazał mu się św. Bernardyn ze Sieny i mocą Bożą uzdrowił go.
Ostatnie lata życia spędził w Abruzzach, gdzie zakładał nowe klasztory.
Zmarł 27 listopada 1503 r. w klasztorze św. Juliana.
26 marca 1828 r. Leon XII potwierdził jego kult jako błogosławionego.
Panie, strzeż i prowadź, Twój Kościół przez zasługi i nauczanie św. Bernardyna, kapłana; niech on wstawia się za nami u Ciebie jako chwalebny nauczyciel cnót chrześcijańskich. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.