Obraz autorstwa bibleplaces.com
Na południowy wschód od Betlejem znajduje się twierdza – grobowiec: Herodion (po łac. Herodium). Ufortyfikowana twierdza jednocześnie pełniła rolę rezydencji, pałacu.
Twierdza wzniesiona jest na stożkowatym wzniesieniu, dziś po arabsku zwanym Dżebel Fureidis, częściowo sztucznie nadsypanym, gdzie król Herod Wielki, począwszy od roku 40 przed Chr., kazał wybudować swój ufortyfikowany pałac oraz miasto, całość nazwane zostało jego imieniem: Herodion. Tutaj, według swego życzenia, został pochowany.
Ruiny tej imponującej fortecy można zwiedzić i zrekonstruować życie codzienne króla i jego dworu.
Pałac dzieli się na dwie części, od wschodu znajdował się ogród otoczony kolumnadą. Północny i południowy kraniec ogrodu zakończony był obszernymi, półkolistymi niszami, są interpretowane jako dziedzińce. Komnaty mieszkalne, z łaźnią i jadalnią znajdowały się w części zachodniej. Pomieszczenia wewnętrzne łączył okrężny korytarz. Najbardziej imponujące są fortyfikacje: cztery wieże, z których wschodnia była największa i najwyższa.
U stóp widać po dziś pozostałości miasta, zbiornik wodny z okalająca go kolumnadą i akweduktem.
Historyk Józef Flawiusz obszernie opisuje śmierć i pogrzeb króla Heroda. Król zmarł w Jerychu w roku 750 od założenia Rzymu i pochowany został w twierdzy Herodion. Współcześnie, kiedy mamy doskonalsze sposoby obliczania historii i lepszy dostęp do źródeł pisanych, obliczono, że rok śmierci Heroda należy umieścić w 4 roku przed Chrystusem według ogólnie przyjętej rachuby czasu. Ewangelie opowiadają, że Herod prześladował urodzone Dziecię Jezus, zatem kiedy Jezus się urodził, Herod jeszcze żył. Należy pamiętać, że rok „zerowy”, obliczono znacznie później, a zwyczaj podawania daty „po urodzeniu Chrystusa” wprowadzono dopiero w VI wieku. Przyjmuje się, że Chrystus urodził się ok. 6 roku przed nasza erą. Czy to jest zbieg okoliczności czy opatrzność Boża, że w tej okolicy, koło Betlejem, schodzą się daty, które wzajemnie się wyjaśniają.
Twierdza Herodion była używana przed powstańców żydowskich w latach 66-70 oraz 132-135 po Chr., odkryto podziemne korytarze, które służyły powstańcom jako kryjówki i drogi ucieczki. Ruiny twierdzy były używane również w epoce bizantyjskiej jako pustelnia dla mnichów chrześcijańskich, którzy wybudowali w istniejących pomieszczeniach kaplicę.
Pierwsze wykopaliska archeologiczne prowadził tutaj franciszkanin O. Virgilio Corbo w latach 60. ubiegłego wieku. Lecz dopiero w ostatnich latach w badaniach pod kierunkiem uczonych izraelskich odkryto grobowiec – po wielu dyskusjach wśród uczonych – prawdopodobnie jest to grobowiec królewski.