Bł. Bartolo z San Gimignano (1227 – 1300), kapłan III Zakonu.
Urodził się w 1227 r. na zamku dei Conti koło San Gimignano (Włochy). Już w dzieciństwie poświęcił się Bogu mimo sprzeciwu swego ojca. Udał się do Pizy, gdzie przez kilka lat przebywał u benedyktynów u św. Wita. Wstąpiwszy w szeregi członków III Zakonu udał się do Volterra, gdzie biskup wyświęcił go na kapłana i wyznaczył mu najpierw kapelanię w Peccioli, a następnie ustanowił go proboszczem w Pichena. Wnet dotknięty trądem wycofał się do leprozorium w Cellole k/San Gimignano, gdzie przeżył 20 lat i zyskał imię “Hioba Toskanii”, przez swoją cierpliwość i poddanie się woli Bożej.
Będąc proboszczem w Pichena służył bardzo gorliwie Bogu i ludziom, ale szczególną miłością i miłosierdziem otaczał biednych i sieroty. W 50 roku życia zarażony trądem udał się do leprozorium, gdzie spędził resztę swego życia w pogodzie ducha i poddaniu się woli Bożej. Kapłan Bartolo rozsiewał wokół siebie nie ziarna choroby lecz radość i pogodę ducha.
Mając 73 lata zmarł w San Gimignano w 1300 r. Ciało jego złożono w kościele św. Augustyna.
Papież św. Pius X dnia 27 kwietnia 1910 r. zatwierdził jego kult.
Boże, nasz Ojcze, Ty w chwalebnym świadectwie bł. Bartolo, kapłanie, dajesz swojemu Kościołowi zawsze nowe znaki Twojego miłosierdzia, spraw, abyśmy odczuwali w Tobie umacniającą obecność naszych braci, którzy pobudzają nas do naśladowania Chrystusa Twojego Syna. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.