Obraz autorstwa Freepik
Fragment z książki „Jezus pyta – Ewangelia wg. św. Łukasza”.
Autor: o. Bonawentura Smolka OFM
(Łk 13, 1 – 5) – W tym samym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie».
W kontekście dwóch dramatycznych wydarzeń, Jezus formułuje pytania, które mają pouczyć współczesnych Jezusowi słuchaczy o niezbędności życia w świadomości nawrócenia i nieustannej przemianie.
Warto zauważyć, że słowa Jezusa w tym miejscu nie są powodowane z góry zakodowaną niechęcią w stosunku do człowieka z powodu jego słabości i grzeszności. Lecz podobnie jak w innych sytuacjach, posiada realny obraz zachowania się ludzi, który częstokroć nie jest wolny od słabości i od grzechu. Stąd nieustannym orędziem towarzyszącym głoszonej przez Niego Ewangelii, jest słowo o szansie nawrócenia. Wielokrotnie daje na to dowody w czasie swojej działalności cudotwórczej, która zmierza nie tylko do uzdrowienia cielesnego, ale częstokroć poprzedza ją uzdrowienie duszy obciążonej grzechami. Wykorzystuje tę nadprzyrodzoną zdolność, aby dać dowody, że jest oczekiwanym przez ludzkość Mesjaszem, Synem Bożym. Jednakże w tym wszystkim przebija świadomość, że celem Jego Wcielenia w ludzką naturę jest zjednoczenie się z samym człowiekiem we wszystkich dziedzinach jego życia oprócz grzechu. Sam stał się w swoim Bóstwie i Człowieczeństwie wolnym od jakichkolwiek słabości, aby w sposób ostateczny zwyciężyć w świecie wszelkie zło, u którego znajduje się wszelkie działanie przeciwnika dzieła zbawienia – szatana.
Jezus jest więc w najdoskonalszy sposób objawionym Bogiem miłości i miłosierdzia, które nigdy nie zawodzi. Dowiodły tego zarówno dzieje ST jak i NT. Podobnie jak sam Odkupiciel, przywrócił nas życiu wiecznemu poprzez swoje zmartwychwstanie. Tak i każdy Jego gest i słowo skierowane do człowieka, ożywia go i sprawia nowe życie w swej ewangeliczności. Do tego należy przede wszystkim życie w świadomości nieustannego stawania się lepszym.
Wpisując tę wartość we wszystkie treści naszego życia, jesteśmy na najpewniejszej drodze do życia. Jako nagrody za wszystkie nasze powroty i nawrócenia. Jeżeli jednak z powodu braku naszej miłości do Boga nie uczynimy tego, wówczas czeka nas śmierć.